سندباکس تنظیم‌گری چه کمکی به کسب‌وکارهای فناور می‌کند

چگونگی فعالیت و ساختار اجرایی سندباکس تنظیم‌گری سازمان فناوری اطلاعات ایران تشریح شد.

به گزارش افتانا، حامد منکرسی، معاون سیاست‌گذاری و اعتباربخشی، با اشاره به این که توسعه نوآوری، کاهش زمان ورود به بازار، تسهیل مقررات و بهبود مراحل صدور مجوز از مزایای سندباکس رگولاتوری یا نظارتی وزارت ICT است، بیان کرد: کسب‌وکارهای فناور با حضور در محیط آزمون تنظیم‌گری وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات که سازمان فناوری اطلاعات ایران، نمایندگی آن را به عهده دارد، ضمن مواجهه با بازار و مشتریان واقعی که به‌صورت محدود و کنترل‌شده برای آنها فراهم شده است، تجربیات کاربردی و موثری را کسب می‌کنند. آنها با حضور در سندباکس، علاوه بر اینکه هزینه‌های خود را کاهش و بهره‌وری‌شان را افزایش می‌دهند، قادرند نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کنند و در سریع‌ترین زمان ممکن اقدام به بهبود آن کنند.

وی افزود: مهم‌ترین نتیجه و دستاورد توسعه سندباکس، تدوین مقررات جدید یا اصلاح مقررات موجود در جهت توسعه نوآوری‌ها در حوزه فاوا است. وی با بیان این مهم که سندباکس سازمان فناوری اطلاعات ایران، صرفا به کسب‌وکارهای فعال در حوزه IT معطوف نمی‌شود و تمامی زمینه‌های فعالیت سازمان‌ها و شرکت‌های تابعه وزارت ارتباطات را شامل می‌شود، گفت: کسب‌وکارهای فناور چنان‌چه دارای خدمات یا محصولاتی در زمینه‌هایی مانند کلان‌داده‌ها، هوش مصنوعی، پست، لجستیک، فناوری‌های تنظیمی، زیرساخت و فعالیت‌های حوزه فضایی هستند می‌توانند خود را در محیط آزمون تنظیم‌گری محک بزنند و به چالش بکشند. در این راستا، سازمان فناوری اطلاعات ایران، همه تعاملات لازم با دستگاه‌های زیرمجموعه وزارت ICT را جهت فعالیت در سندباکس برقرار خواهد کرد.

منکرسی در خصوص ساختار اجرایی حاکم بر محیط آزمون تنظیم‌گری سازمان فناوری اطلاعات ایران، تصریح داشت: وقتی درخواستی از طرف یک کسب‌وکار فناور (که جزییات آن اخیرا طی فراخوانی در پورتال رسمی سازمان فناوری اطلاعات ایران به انتشار رسیده است) به ثبت می‌رسد، شورای اجرایی به بررسی آن می‌پردازند. سپس توسط کمیته تخصصی که متشکل از نمایندگان دستگاه‌های تابعه وزارت ICT و برخی نخبگان است، چگونگی مدیریت فرایند سندباکس شکل می‌گیرد. سپس از طریق دبیرخانه، هماهنگی و تعاملات بعدی جهت استقرار متقاضی در سندباکس انجام می‌شود.

سندباکس رگولاتوری یک محیط کنترل‌شده است که به شرکت‌های نوآور اجازه می‌دهد، خدمات و مدل‌های کسب‌وکار نوآورانه خود را در مقیاس کوچک آزمون کنند. در این میان، به دلیل کوچک بودن مقیاس آزمایش‌ها و نظارت‌های اعمال شده از سوی رگولاتور، میزان خطرپذیری فعالیت‌ها کاهش پیدا می‌کند. به عبارت دیگر در چارچوب سندباکس، ایده‌های نوآورانه با اطمینان از وجود محافظت مورد آزمایش قرار خواهند گرفت. در طی این فرایند، تنظیم‌گر بخشی می‌تواند به اصلاح مقررات موجود یا تدوین مقررات جدید بپردازد تا فعالیت کسب‌وکارهای نوآور بتواند در بازار گسترش یابد.