اختصاصی افتانا: عباس حسینی، مدیرعامل شرکت امن‌پرداز است که آنتی‌ویروس پادویش را به بازار عرضه کرده‌است. او می‌گوید که اکنون تقریبا حدود پنج سال از ابلاغیه رسمی التزام سازمان‌های دولتی به استفاده از این آنتی‌ویروس بومی می‌گذرد. اواخر سال ۹۶ بود که این ابلاغیه صادر شد و به‌گفته مهندس حسینی تا کنون حدود دوهزار سازمان مرتبط با دولت اعم از دولتی و خصولتی در بخش‌های مختلف اعم از نظامی، دفاعی و ... که مخاطب این بخش‌نامه بودند از پادویش استفاده می‌کنند و حدود ۱۶۰۰ دستگاه غیردولتی هم که البته مخاطب این بخش‌نامه نبودند به جمع کاربران پادویش پیوسته‌اند.

ارزیابی او از تاثیری که این ابلاغیه بر رشد و توسعه پادویش داشته، این‌گونه است: دولت وظیفه رگولیشن و تنظیم‌گری در بازار را دارد و نباید به‌طور مستقیم در بازار ورود کند و به‌عنوان یک بازیگر مستقیم در بازار نقش داشته باشد. بنابراین کاری که دولت انجام داد جزو وظایف همه دولت‌های مدرن است. نمونه این کار در سایر صنایع دیگر کشورها نیز انجام می‌شود. در مجموع این ابلاغیه کمک خوبی در توسعه محصول بود. ابلاغ این بخش‌نامه، با تحریم‌های شدید امریکا در سال ۹۷ هم‌زمان شد. هم‌زمانی این بخش‌نامه با عواملی مانند گرانی دلار و خروج رسمی تمامی آنتی‌ویروس‌ها از ایران باعث شد که بازار به این محصول ایرانی توجه کند. از طرفی تجربه مصرفی که توسط کاربران به وجود آمد و خدمات پشتیبانی که از پادویش می‌گرفته‌اند و بومی شدن دانش هم کمک کرد که کم‌کم محصول به عنوان یک محصول جدی در بازار مورد توجه قرار بگیرد.

حسینی ادامه می‌دهد: دولت هم با توجه به بخش‌نامه خود، سازوکارهای نظارتی را تدوین کرد. ما در برابر گزارش‌هایی که درباره محصول منتشر می‌شد، چه گزارش‌های درست و چه نادرست که اوایل کار زیاد بودند و خیلی از آنها توسط رقبای فروشنده محصول خارجی موجود گردآوری می‌شد و سازمان‌ها هم چون مطلع نبودند آنها را منتشر می‌کردند، پاسخگو بودیم و این هم خیلی به رشد جایگاه پادویش کمک کرد. در مجموع می‌توانم بگویم که این بخش‌نامه و اتفاقات هم‌زمان با آن به شناسایی، آزمایش و بعد تثبیت محصول با توجه به عملکردی که داشت، کمک کرد.

او درباره تاثیر موج مهاجرت‌ها بر توسعه پادویش توضیح می‌دهد: با اینکه نزدیک صدنفر از نیروهایی که در پادویش کار می‌کردند مهاجرت کردند خوشبختانه این روند بر پیشبرد کار ما تاثیری نداشت. چون اصلی‌ترین دارایی که ما توانستیم در شرکت ایجاد کنیم و به آن دست‌یابیم، چرخه تربیت نیروهای موردنیاز در پادویش بوده و هست. بدنه اصلی و هسته مرکزی دانشی، اکنون جزو سهام‌داران شرکت شده‌اند و حلقه بعدی توسط آنها ایجاد شده و در حال رشد است. ما سعی کردیم حلقه مرکزی را با سهیم کردن افراد کلیدی در پادویش حفظ کنیم. به هرحال این یک روال است که افرادی می‌آیند و عده‌ای می‌روند. حتی می‌توانم بگویم که مهاجرت این افراد به شرکت‌های بزرگ دنیا و دانشگاه‌های معتبر جهان به نوعی یک اعتبار و ارزش افزوده‌ای هم برای شرکت ما محسوب می‌شود که چنین نیروهای توانمندی داشتیم که امروز می‌توانند در چنان شرکت‌های معتبر بین‌المللی فعالیت کنند.

حسینی با اشاره به تاثیر مثبت تحریم‌ها بر توسعه بازار پادویش، تشریح می‌کند: در شرایط تحریم، هزینه تمام‌شده محصولات خارجی افزایش پیدا کرد. ما سعی کردیم با شیب خیلی کمتری افزایش قیمت داشته باشیم. انگیزه و نگاهی که در بخشی از بدنه کارشناسی و مدیریتی مجموعه‌های دولتی و غیردولتی در مورد رغبت به محصولات خارجی وجود داشت، کاهش پیدا کرد و به ناچار به محصول ایرانی روی آوردند و ما هم سعی کردیم سرویس‌های خوبی ارائه بدهیم و رضایت ایجاد کنیم. این تجربه مصرف، باعث شد که کم‌کم پادویش بتواند بازار خود را گسترش دهد. از طرفی با توجه به مشارکت شبکه فروش آنتی‌ویروس خارجی در فروش آنتی‌ویروس پادویش انگیزه ذی‌نفعان در بازار هم درباره این محصول افزایش پیدا کرد. درنهایت محصول توانست در وهله اول در بازار کشور رشد کند و تثبیت شود و در مرحله دوم هم بازارهای خارجی را مورد توجه قرار دادیم و یکی دوسالی هست که به این بخش هم توجه داریم و تا کنون توانسته‌ایم در یکی دو کشور تا حدی ورود کنیم. این موضوع در حال حاضر اولویت کاری ماست و فکر می‌کنم که آینده خوبی هم در راه باشد.

او میزان استقبال از پادویش و اساسا راهکارهای امنیتی مشابه ساخت داخل را این‌گونه ارزیابی می‌کند: سازمان‌هایی که در چند سال اخیر، مخصوصا اواخر سال ۹۹، مورد تهاجمات سایبری قرار گرفتند متوجه شدند که راهکارهای خارجی نه فقط مورد اعتماد نیستند، بلکه به عنوان یک تهدید بالقوه در سازمان محسوب می‌شوند. تهدید اصلی که راهکارهای خارجی برای سازمان ایجاد می‌کنند از یک طرف بلک‌باکس بودن و عدم دسترسی به شبکه و شرکت پشتیبانی‌کننده است و طرف دیگر، غیرقانونی بودن حضور اغلب و شاید بتوانم بگویم در حال حاضر صد درصد آنها در ایران است. تقریبا هر محصول خارجی که فکرش را بکنید به دلیل تحریم‌ها رسما اجازه حضور در ایران را ندارد و تقریبا همه محصولات مشابه در حوزه امنیت اطلاعات تا کنون، غیرقانونی در ایران فروخته شدند. بنابراین شرکت‌ها دسترسی به شبکه و تیم پشتیبانی آنها ندارند و حتی شرکت مربوطه اساسا می‌تواند به این موضوع هم واکنش نشان دهد که محصولش به صورت غیرقانونی خریداری شده است. از سوی دیگر تهدیدها چنان پیشرفته و پیچیده شده‌اند که با محصول به تنهایی نمی‌توان با آن مقابله کرد و حتما باید یک تیم خبره در کنار آن وجود داشته باشد تا با تهدید مقابله کند و سطح خطر را کاهش دهد تا بتواند از دارایی‌های سایبری سازمان محافظت کند. اینجاست که ادمین‌های دارای تجربه و دانش بالا جهت حفاظت از موقعیت شغلی خود و دارایی‌های سایبری سازمان مخصوصا در سال‌های اخیر، آگاهانه و با انتخاب خودشان به سراغ محصولات ایرانی و به خصوص پادویش آمدند و عملکردی هم که پادویش در حملات اخیر داشته بر این اطمینان افزوده‌است و این باعث استقبالی خوبی شده که امیدوارم در آینده شاهد توجه و استقبال بیشتر هم باشیم.

او ادامه می‌دهد: ما در بخشی از سازمان‌های کشور در سطوح مختلف با متخصصانی مواجه هستیم که افرادی خبره و برخوردار از دانش و تجربه عملیاتی و فنی هستند. این گروه، معمولا متناسب با وضع و سیاست‌های کلان سازمان خود تصمیم‌ می‌گیرند و راهکاری انتخاب می‌کنند که مبنایی تکنیکال و فنی دارد. کارشناسانی هم هستند که بیشتر حکم تکنسین و کاربر محصولات خارجی را در سطوح غیرپیشرفته بازی می‌کنند. متاسفانه تعداد آنها زیاد است. چون تعداد زیادی از افراد خبره یا مهاجرت کرده‌اند و یا در فکر مهاجرت هستند. اما این دسته که دانش سطحی از مسائل امنیتی دارند و خیلی دلبسته عناوینی مثل گواهی‌نامه و مدرک فلان شرکت سازنده تجهیزات شبکه و تولیدکننده آنتی‌ویروس و غیره هستند در مقابل تغییر، مقاومت ذهنی دارند و اغلب آنها بعد از آنکه گرفتار حملات هکری شدند و دیتاهایشان از بین رفت به سراغ این محصول داخلی آمدند.

او ذهنیت جامعه درباره محصولات داخلی را هم در استقبال نشدن از تولیدات داخلی یک عامل بازدارنده می‌داند که نیاز به فرهنگ‌سازی و ایجاد اعتماد دارد و می‌گوید: سال‌هاست ما ایرانی‌ها این تفکر را داریم که محصولات ایرانی بی‌کیفیت هستند و یک محصول خارجی متعلق به هر کشوری که باشد، با‌کیفیت‌تر ‌است. ریشه این مسئله، فرهنگی است که در اثر دو عملکرد منفی ایجاد شده است. یکی فرهنگ تفاخر نسبت به استفاده از محصول خارجی است و آن را نشانه تشخص و برندشناسی می‌دانند که اغلب کشورهای جهان سوم این تفکر برآمده از فرهنگ استعماری در آنها ایجاد شده‌است. نکته دیگر هم کیفیت بد تولید محصولات ایرانی در بسیاری از زمینه‌هاست که ذهنیت ناخوشایندی برای جامعه ایجاد کرده‌است. به دلیل سیاست‌هایی که در کشورمان اجرا شده و هنوز هم تا حدی وجود دارد از تولیدکننده واقعی حمایت نمی‌شود و در عوض افرادی که تولید را با عشق انجام نمی‌دهند و اساسا تولیدکننده نیستند و بیشتر تاجرند، حمایت می‌شوند. همه ما موظف‌ایم در تمام بخش‌ها سعی کنیم از خودمان شروع کنیم و مثل خیلی از کشورهای پیشرفته بتوانیم ارزشمندی و اعتماد به محصولات ایرانی را هم برای تولیدکننده و هم مصرف‌کننده تبدیل به یک فرهنگ کنیم.

به گفته مدیرعامل شرکت امن‌پرداز، وجود محصول و راهکار مشابه داخلی در بازار کشور می‌تواند باعث گسترش و توسعه بازار پادویش شود: کسی از رقابت می‌ترسد که شرایط کار رقابتی را تجربه نکرده باشد. پادویش، امروز در تمام مسائل از کوچک‌ترین مسائل فنی تا پیچیده‌ترین ویژگی‌ها و تکنولوژی‌ها با محصولات رتبه یک جهانی مقایسه می‌شود و ما در حقیقت کاملا رقابتی عمل می‌کنیم و برای همین توانستیم در حضورمان در خارج از کشور خوب عمل کنیم. بنابراین ترسی از رقابت نداریم. مثال ساده این است که مقایسه کنید اگر شما به تنهایی صاحب یک طلافروشی در یک خیابان باشید بیشتر مشتری خواهید داشت یا اینکه صد فروشگاه طلافروشی در همان محدوده باشد و آن خیابان تبدیل بشود به بازار طلافروش‌ها؟! وجود تولیدکننده‌های واقعی، به‌خودی خود فضای رقابتی را شکل می‌دهد که به توسعه بازار و محصول کمک می‌کند. ما خواهان رقابت واقعی هستیم که در بخش خصوصی با عناصر و پارامترهای واقعی رقابت، شکل بگیرد و از ورود بازیگر توانمند و قدرتمند فنی به بازار استقبال می‌کنیم و بسیار به آن تمایل داریم.